Chapter 5

Obudziłam się rano z mocnym bólem głowy. Kac! No świetnie. Zaczęłam sobie przypominać wszystko z wczoraj. Ale zrobiłam z siebie debilke! Poprawiłam się i zeszłam na dół. Przy stole siedziała Lydia i Josh. Weszłam do kuchni.

- Dzień dobry - powiedziałam. 

Lydia spojrzała się na mnie. Ja podeszłam do lodówki. Wyjęłam mleko.

- Hej - odpowiedział Josh.

- Gdzie są rodzice? - zapytałam.

- Pojechali na zakupy - odezwała się Lydia. 

Wsypałam płatki do miski i wlałam mleko. Napiłam się jeszcze wody i usiadłam przy stole. 

- Dziękuje - zwróciłam się do siostry i zaczęłam jeść śniadanie. 

- Nie ma za co - uśmiechnęła się do mnie. - Co tam u ciebie? 

- Jak zwykle. A u was? 

Lydia chciała coś powiedzieć, ale najpierw spojrzała na Josh'a.

- Chcemy się pobrać - powiedział.

Otworzyłam szerzej oczy.

- Tydzień temu Josh mi się oświadczył - powiedziała Lydia.

- Jesteś w ciąży? - zapytałam.

- Nie - odpowiedziała szybko i z lekkim  poirytowaniem. 

- Ah, to fajnie - powiedziałam.

Odstawiłam miskę i zaczęłam wchodzić po schodach.

- Nadal jesteś zła za to? - krzyknęła za mną.

- Dziwisz się? - wrzasknęłam, a w oczach stanęły mi łzy. 

Usiadłam w pokoju i zaczęłam płakać. Wszystko zawsze wraca kiedy ona przyjeżdża. Nagle zadzwonił mój telefon. Dyrektorka? No co znowu?!

- Słucham?

- Dzień dobry Anastazjo. Jutro o 7.30 jest zebranie samorządu szkolnego. Bardzo ważna sprawa. Będziesz?

- Oczywiście. Dowidzenia - powiedziałam i się rozłączyłam.

Wzięłam chusteczkę i wytarłam oczy. Co ja mam dzisiaj robić? 

Poszłam do garderoby i przebrałam się w czyste ciuchy.

Włosy związałam w koka i pomalowałam tylko rzęsy. Wzięłam torebkę i zeszłam na dół. Mama z tatą siedzieli już w salonie. 

- Wezmę dziewczynki i pójdę na spacer ok? - zapytałam.

- No jasne, ale może przejdziesz się z Lydią - zapytała.

- Poradzę sobie sama - stwierdziłam. 

Poszłam do pokoju dziewczynek. Przebrałam je w lekkie body i spódniczki. Nałożyłam im opaski. Wzięłam je i włożyłam do białego wózka z czarnymi kropkami. Był to podwójny wózek jeden z przodu jeden z tyłu. Wyszłam na dwór. Udałam się do parku. Rozłożyłam koc na trawie. Wyjęłam dziewczynki z wózka i położyłam obok siebie. Zrobiłam im zdjecie i dodałam na instagrama. 

Leżałam i się opalałam trochę. Po chwili ktoś mi zasłonił słońce. Otworzyłam oko i stała przede mną Lydia.

- Mogę się przysiąść? - zapytała.

- Skoro już przyszłaś to tak - powiedziałam.

Ubrana była w dżinsowe szorty i zwykłą bokserke. Usiadła obok mnie.

- Jak tam w szkole? - zapytała.

- Dobrze - odpowiedziałam. 

- Poznałaś kogoś? - zadała kolejne pytanie.

- Może... 

- Ile będziesz mnie jeszcze nienawidzić? - zapytała.

- Aż nie przyznasz się do błędu - stwierdziłam.

- Ale to nie moja wina!

- Dobrze wiesz, że twoja. Po co zaczynasz rozmowę jak wiesz jak to się skończy!

- Brakuje mi mojej młodszej siostry - powiedziała.

- Masz Em i Am. To też twoje młodsze siostry! - powiedziałam.

- Dobrze wiesz o co mi chodzi! - krzyknęła.

- Dobrze wiesz co wtedy zrobiłaś więc skończmy ten temat jak nie chcesz się przyznać - powiedziałam. 

- Ana no weź - powiedziała.

- To kiedy chcecie brać ślub i co rodzice na to? - zapytałam kończąc tamten temat.

- Rodzice nie wiedzą. Ty wiesz pierwsza - uśmiechnęła się do mnie.

- Oh, mam czuć się zaszczycona? - zapytałam z kpiną. 

- Jak myślisz jak zareagują? - zapytała ignorując moją odzywkę.

- Ucieszą się, że taka tapeciara jak ty znalazła sobie męża.

- Nie przeginaj - zagroziła.

- Oczywiście - uśmiechnęłam się do niej.

Nagle podszedł jakiś chłopak. To Zayn!

- Hej - powiedział do mnie.

- Hej - odpowiedziałam. - Siadaj - wskazałam miejsce obok siebie.

- Nie będę wam przeszkadzał - stwierdził.

- Nie będziesz przeszkadzał. Siadaj - uśmiechnął się do mnie i usiadł. - Zayn to moja siostra Lydia, Lydia to Zayn - powiedziałam.

- Jesteś jej chłopakiem? - zapytała.

- Nie - odpowiedział. - Jestem jej kolegą. 

- Ta to ma dużo znajomych, a żadnego chłopaka - powiedziała.

- A ty mogłabyś iść w końcu do domu i nie zawracać mi głowy - spojrzałam się na nią, a ona wstała.

- Miło było poznać - powiedziała i odeszła.

Wzięłam Emilie na ręce. 

- Aż tak się nie lubicie? - zapytał.

- Gruba sprawa, ale nie chcę o tym myślec. To co cię sprowadziło do parku? - zapytałam.

- Wracałem ze studia. Nie chciało mi się jechać samochodem więc szedłem na pieszo. 

- Ummm... - zarumieniłam się. - Chciałabym cię przeprosić za moje wczorajsze zachowanie - powiedziałam. - Po alkoholu często mi odwala - Amelia weszła mi na nogi i ją też wzięłam na ręce. 

- W porządku. Przynajmniej wiem, że uważasz iż jestem przystojny - zaśmiał się.

- Miliony dziewczyn tak uważa. Jakie to uczucie? - zapytałam.

- Takie, że gdybym szedł po drodze i spytał się nieznanej dziewczyny czy zostałaby moją żoną i ona odrazu by się zgodziła, jest to uczucie dziwne - powiedział. - No wiesz z twoich ust brzmiałoby to lepiej. Wyjdziesz za mnie? - zapytał.

- Oh, oczywiście, że nie - uśmiechnęłam się do niego. - A dziennikarze? - zapytałam.

- Jeden stoi tam za drzewem, ale nie odwracaj się teraz. Przyzwyczaiłem się do tego. 

- Musi być to przykre - stwierdziłam. 

- Trochę jest. Co jutro robisz? - zapytał. 

- W tygodniu nie mam czasu, ale może w piątek pójdziemy do jakiegoś klubu - spytałam, a widząc jego minę dodałam. - Obiecuje wypić tylko 4 drinki.

- Tylko - zaśmiał się. - No dobra. 

Włożyłam dziewczynki do wózka i schowałam koc.

- Odprowadzę cię - powiedział Zayn.

Szliśmy razem i ciągle się śmialiśmy. W końcu doszliśmy do mojego domu.

- A może zajdziesz na kawę bądź herbatę? - zapytałam.

- W sumie... Z wielką chęcią - powiedział.

Weszliśmy do środka, a ja wyciągnęłam dziewczynki z wózka. Nagle znalazła się przy mnie mama.

- Mamo to mój kolega Zayn, Zayn to moja mama - powiedziałam.

- Miło mi panią poznać - uśmiechnął się i podał jej dłoń.

- Kochanie daj mi dziewczynki, pójdę je położyć spać. 

Podałam jej dziewczynki i poszłam z Zayn'em do mojego pokoju. 

- Zaraz poproszę tatę to zrobi na herbatę. Czy chcesz kawę? - zapytałam. 

- Wole herbatę. To od kiedy tu mieszkasz? - zapytał. - A swoją drogą jesteś bardzo podobna do swojej mamy.

- Oh, dziękuje. Wprowadziliśmy się na początku 2010 roku - powiedziałam.

- A mogę wiedzieć dlaczego? - zapytał.

- Chwila, wyślę tacie SMS-a, żeby zrobił herbatę - wysłałam. - Zmarł mój wujek i przepisał na tatę firmę - uśmiechnęłam się. 

- A w jakim mieście mieszkałaś? - zapytał.

- W Gdańsku, ale ostatnie 3 miesiące w Krakowie - powiedziałam. - Mam pytanie... Czy to prawda, że Harry chodził z Taylor? Proszę, nikomu nie powiem... - spojrzałam się na niego.

- Jak go poznasz to go zapytasz - powiedział.

- To daj mi jego numer - poprosiłam.

- A może numer do Justin'a Bieber'a byś chciała? - zapytał zirytowany.

- Ooo, z wielką chęcią - odpowiedziałam.

- Eh, wkurzająca jesteś - powiedział. 

- Życie bywa brutalne - odpowiedziałam wystawiając mu język. - Ty za to jesteś brzydki.

- Wczoraj mówiłaś inaczej - zaczął się śmiać. 

- Hahaha, widocznie nie zrozumiałeś wtedy sarkazmu - powiedziałam.

- Mhhh, jasne. Dobrze wiem, że się tobie podobam - powiedział. 

- Tak, dobre. 

Po chwili tata przyniósł nam herbatę i przywitał się z Zayn'em. 

- Jutro do szkoły? - zapytał.

- I to ja uważam, że ty jesteś przystojny?! A kto chciał mój numer co? Może to ze względu na dobro siostry twojego kolegi co? - zapytałam się.

- Dokładnie! - powiedział.

- Wiem, że niezła ze mnie dupa, ale nie musisz, aż tak tego pokazywać - zaśmiałam się.

- Chyba jednak pomysł z numerem telefonu nie był dobry! - powiedział.

- Oh, w takim razie możesz wyjść - wskazałam na drzwi.

- Musiałabyś mnie zmusić - powiedział.

- Oh, jasne - zaczęłam go łaskotać, ale złapał mnie za nadgarstki. 

- I co teraz? - zapytał.

- Liczę na dobroć z twojej strony - uśmiechnęłam się. 

- Hmm... Nie chyba jednak nie - powiedział i zaczął mnie łaskotać. 

Zaczęłam się tak śmiać, że aż zabrakło mi powietrza. W końcu mnie puścił.

- Już sobie nagrabiłeś - powiedziałam. 

- Anastazjo, czy ty mnie straszysz? - zapytał.

- Stwierdzam fakty - odparłam.

- A tak w ogóle... Siostra Louis'a chce się z tobą spotkać i pogadać o szkole. 

- To możesz powiedzieć Louis'owi, że mogę się z nią w sobote w południe spotkać - wyszczerzyłam się do niego. - No i może on da mi numer do Bieber'a, bo na ciebie liczyć nie mogę - powiedziałam i spojrzałam na telefon. 

- Wiesz ja będę zaraz szedł, bo jutro muszę iść na wywiad - powiedział.

- Oh, ale z ciebie biedactwo - powiedziałam i poklepałam go po plecach. 

- Serio jesteś wkurzająca - powiedział.

- Jakbym nie zauważyła - powiedziałam i poszłam jego odprowadzić. 

Zayn poszedł, a ja weszłam do kuchni i chwyciłam kawałek ciasta. 

- Ładny ten chłopak - powiedziała mama. 

- Mamooo...

- No co? Tak tylko mówię - powiedziała. - Znowu pokłóciłaś się z Lydią? 

- Pogodzę się z nią jak przyzna się do winy i już - powiedziałam. 

- Ta to ma ciężki charakter - powiedziała mama, a ja się zaśmiałam. 

Ciekawe czy Lydia powiedziała rodzicom o ślubie? Eh, chyba spytam się Josh'a.

Poszłam na górę i już chciałam wejść do pokoju Lydii, ale słyszałam, że są "zajęci" więc im nie będę przeszkadzać. 

Weszłam do swojego pokoju i usiadłam na łóżku. Wzięłam MacBook'a i włączyłam facebook'a. 

Dostałam ponad 200 zaproszeń na facebook'u. Ustawiłam konto na bardziej prywatne. Przeglądęłam te zaproszenia powoli i tylko jedno zaakceptowałam. Zadzwoniłam przez telefon do Ruth.

- No siema. Co tam u ciebie? - zapytała.

- Hej, hej. A spoczko. Co robiłaś dzisiaj? - zapytałam.

- Byłam odebrać auto, więc jutro po mnie nie przyjeżdżaj. Potem pojechałam z mamą na zakupy. W ogóle to rodzice wyjeżdżają w piątek więc robię w sobotę domówkę! - pisnęła. 

- Eh, to trzeba będzie ci pomóc. Odwołam wyjście do klubu z Zayn'em i będę u ciebie spała ok? - zapytałam.

- To zaproś go. Powiedz, że jak chcę to może kogoś wziąć. 

- Jest! Tak, kocham cie!!! - powiedziałam. - Ciekawe czy się zgodzi - zamysliłam się. 

- Mam nadzieje, że tak. To jutro w szkole robimy listę osób ok? - zapytała.

- No. A właśnie... Zayn był dzisiaj u mnie. A co ja wczoraj odwaliłam - zaśmiałam się.

- No mów - ponagliła mnie. 

- Byłam i niego i nieco pijana powiedziałam, że jest przystojny i jeszcze jakieś głupoty - powiedziałam.

- Hahahaha, o Boże Ana ja cię kocham normalnie! - krzyknęła do słuchawki. 

- Wiem, wiem. Eh, lekcje muszę zrobić. W ogóle to mam nadzieję, że jutro z matmy na sprawdzianie dostanę 4, bo jak nie to mam 3 na świadectwie - powiedziałam.

- A pomożesz mi? - zapytała.

- A co chcesz dostać? 

- Tróję, żeby mieć 3 na koniec. Wtedy będę miała lepszy dostęp do college'u.

- To w końcu chcesz wyjechać do Nowego Jorku czy zostać tutaj?

- Rozmawiałam dzisiaj o tym z mamą i chyba zostanę tutaj - powiedziała.

- Uf, a już się bałam. Dobra ja idę mamie pomóc. Pa - powiedziałam.

- Pa misiu - zaśmiałam się Ruth i rozłączyła. 

Postanowiłam zejść na kolacje. Wszyscy siedzieli przy stole. Na przeciwko mnie siedziała Lydia. Rodzinna atmosfera, chociaż jak zwykle dało się wyczuć tę nienawiść przeze mnie do mojej starszej siostry. 

- Mamo, tato... - pewnie chcę powiedzieć o zaręczynach i planowanym ślubie. - Josh mi się oświadczył i planujemy wziąć ślub - powiedziała.

Mogę już iść od tego stołu? 

I się zaczęło. 'Oh, kochanie to cudownie. Pomożemy wam wyprawiać wesele ble ble ble...' Przestałam ich słuchać.

- Ana? - tak mama coś chciała.

- Hm? - spojrzałam się na nią. 

- Nie cieszysz się? - zapytała.

- Ja? - spytałam. - Skaczę w środku z radości, że ktoś pokochał ją. Aż to dziwne, ale... No nie ważne. To wy tutaj sobie planujcie, a ja pójdę się wykąpać.

Poszłam do góry i wzięłam długą relaksującą kąpiel. Przy okazji się ogoliłam i umyłam włosy. Umyłam zęby i położyłam się do łóżka. 

-------

Witam was!

Od razu bardzo przepraszam za brak rozdziału, ale po prostu nie miałam czasu.

Co sądzicie o rozdziale? Jak wam się podoba?

Ja zmykam, bo dzisiaj też nie mam za dużo czasu.

Całuje, Marcela <3